Bazı insanlar vardır. Televizyonda onları gördüğünüzde kanal değiştiremez, yüzünüzde gülümsemeyle öylece durursunuz. Nubar Terziyan benim için onlardan bir tanesiydi. Kendi sözcükleri, kendi cümleleriyle gazetelerde her zaman ifade ettikleri gibi tam bir İstanbul beyefendisi üslubuyla öyle güzel hayatını dile getirmiş ki okurken de tıpkı onu televizyonda gördüğünüzde oluştuğu gibi yüzünüzde bir gülümseme oluyor. Kitabın sonunda siyah beyaz fotoğraflar yer alıyor, çocukluğundan 70 yaşına kadar olan zamanı kendi anlatıyor ve bu yılları okumak çok güzeldi. Sadece her Yeşilçam kitabında bunu söylesem de çok daha uzun olsun , her filmini her anısını anlatsın çok isterdim. Üslubu çok güzeldi ve sözcükleriyle bile o naifliğini hissedebiliyorsunuz. O yüzden en az 300 sayfa daha fazla olsaydı da bu kitap, ben yine hiç sıkılmadan okurdum.
