Yaşam olduğu gibi duruyor bedenimde
ama ben ne yapacağımı bilemiyorum onunla
teyellerine bakıp küsmekten başka.
Bir zamanlar bir yük hülya ısmarlamıştım
dört mevsimin çerçi ve çobanlarına,
yeraltında maden kazmıştım
altın bile aramıştım yılan kovuklarında.
Şimdi ne işim var, diye soruyorum kendime,
bir elimde ökse çubuğu ötekinde bir kafes,
haritalarda adı bile geçmeyen bir tepede
göçmen kuşların göç yolları üzerinde?
19. Şiir, Evren Ağacı
Düşünmeden, acımadan, utanmadan
Kocaman yüksek duvarlar ördüler dört yanıma.
Ve şimdi oturuyorum böyle yoksun her umuttan.
Beynimi kemiriyor bu yazgı, hep bu var aklımda;
Oysa yapacak bunca şey vardı dışarda.
Ah, önceden fark etmedim örülürken duvarlar.
Ama ne duvarcının gürültüsü, ne başka ses.
Sezdirmeden, beni dünyanın dışında bıraktılar.