Pınar Öğünç Reviews
You can find Pınar Öğünç reviews, Pınar Öğünç book reviews, Pınar Öğünç ratings on 1000Kitap.
Aksi Gibi ile tanıdım Pınar Öğünç'ü. O kitabın kendine has bir karamizahı vardı diye hatırlıyorum. Uzun süre sonra yeniden bir kitabını daha edindim ve bu sefer olmuş dedim. Hikayeleri yaşamın içinden çıkarıp, biraz da acı bir romantizm katmış. Umutlar var, bir beklentiye sarılış var, mevsimler geçerken kaybedişler var. Keyifli bir okuma süreci oldu. Tüm hikayeleri beğendim. Ama ilk hikaye çok etkileyici idi.
Tavsiyeler
Mario Levi'nin eksik olduğu bir kadro tarafından hazırlanan kitap. Kentsel dönüşümün sosyolojik ve biraz da felsefi bir yaklaşımla incelendiği, bolca eleştirildiği, sıkıcı ama okunması gereken bir eser. Okullarda okutulsa keşke.
Kitabı okurken Türk sinemasının ne şartlar altında ne filmler yapıldığını okurken hayrete düştüm. Eldeki kısıtlı imkanlarla o dönemde yapılacak en iyi filmleri yapmaya çalışmışlar. Aslında okurken bayağı güldüm. Hem güldüm hem üzüldüm. Yıllar sonra Çetin İnanç'da Amerika'ya Universal stüdyolarını ziyaret edip zaten adamlar ne filmler yapmışlar, keşke filmci olmasaydım diye söylenmiş.
Üçüncü yönetmenlikten kendi filmlerini çekmeye kadar olan serüvenini anlatıyor kitap ve çektiği filmler boyunca başına gelen talihsiz olayları. Kitap sinema sevenler içip bulunmayacak bir nimet. Okuduğunuza asla pişman olamayacağınız türden.
Dünyayı kurtardık ama bir kendimizi kurtaramadık diye de son buluyor.
Bir çok şey yaşayabiliriz! Ama beterin de beteri var.
Bu bir tehdit mi, telkin mi?
Her bedene uyan kıyafetler misali her durumda sıkça kullandığımız tabir.... beterin de beteri var!
Şimdi durum tespitten yeme kısmına geçmek istiyorum: yersen!
Bir bitki, ot o bu durumda “beter’i” belirleyen bir varlık. Ama ne yemek mümkün ne de yememek. Çünkü o otu hazmetmenin bir zamanı var, yani bir durumu sindirmenin olduğu gibi.
Doğada böyle bir ot yok, fakat edebiyat da öyle bir kitap var...
“Beterotu”
Hikâye’ye, romana göre daha mesafeliydim. Her zaman daha az ikna edici gelmiştir bana. Ama son zamanlarda gayet başarılı hikâyeler okudum, bunlardan biri de bu eser.
Kitabı on hikâye oluşturuyor, hepsi
günlük hayatta, şehirlerde yaşayan dar gelirli ya da orta sınıftan insanların başlarına gelebilecek ya da şahit oldukları, duyduklarında şaşırmayacakları olayları içeriyor.
Pınar Öğünç kitap boyunca bu küçük ömürleri anlatmaya devam ediyor. Tablonun ayrıntılarını boyuyor. “Ağrı Eşiği”nde hislerini olması gereken zamanda ifade edemeyenlerin ağrılarının büyüyüşünü anlatıyor mesela. Nostalji ve daimi mutluluk yalanına sığınanların susmaya zorladığı kurbanlardan birini anlatıyor. “Her şeyi büyüten sıfatlar” sesleri sustursalar da, insan hafızası bir şekilde hatırlar ve “Bir ovada iki saat süren üç yüz kişilik savaş yüz yıldır yöneteni değiştirmeye yeter.”
Çağdaş Türk yazarlardan öykü okumayı çok seven bir okur olarak Pınar Öğünç’ün Beterotu öykü kitabını da büyük bir hevesle okudum. Fakat aradığımı bulamadım maalesef.
Okuduğum öykülerin romanlardan farklı olarak daha vurucu olmasını bekliyorum. Kısa ama etkili öyküler beni daha çok etkiliyor. Bu kitapta ki en büyük sorun bence öykülerin etkileyici olmaması. Çok sıradan ve basit konular da etkileyici bir anlatımla vurucu hale getirilebilir ancak Beterotu kitabı böyle bir anlatıma sahip değil bence.
Toplamda on öyküden yalnızca bir öyküyü çok severek okudum.
Yazarın dilini, üslubunu seviyorsanız kitaba şans verebilirsiniz.
Okuyacak olan herkese şimdiden keyifli okumalar diliyorum.