Selam, selam
”Her nesnenin bir hikayesi vardı. Dünya hikayelerden kuruluydu. Hikayeler olmazsa bomboştu. Boşa atan yürek, boşa atılan adım, boşa söylenmiş sözdü. Hikayesiz her insan yalnızdı,ıssızdaydı, sahipsizdi, varlığı yoktu. Hikayeleri unutulmuş nesnelerin çöpünden başkası değildi.” Kitabın özeti niteliğinde olan bu alıntıyla başlamak istedim yazıma.
Romanda dört yolcumuz var. Hepsi aynı anda yola çıkıyorlar. Hep bir ulaşamama, insanın kendinden ve ruhsal sıkıntılarından kaçması konu edinmekte. Ve tabii ki aşk. Yıldız Toplayıcısı başka hayatların içinden geçerken hikayeler toplamaktadır. Kara Şair’e aşık aynı zamanda da ondan kaçmak istemektedir. Kara Şair’e Yıldızsayanı bulma görevi verir ve kendini bulması İçin bir yolculuğa çıkartır. Kara Şair yollara düşer önünde her gün bir yıldızın yol göstericiliği ile gerçekleşen bir yolculuk vardır. Bu yolculuk aşkı arayıp bulduğu bir yolculuk olacaktır.
Bir diğer aşk yolculuğu ise Brako ve Sitare aşkıdır. Yıldızları yol gösterici kabul etmek,onları saymak, Yıldızsayan’ın ardına düşmek okuyucuyu kitabın sonunda Sitare’ye bağlar.
Roman için insanın kendi içine bir yolculuğu anlatılmış diyebiliriz. Yazarın da romanında bahsettiği gibi insanın mezarının da yaşam sevincinin de kendi içinde olduğunu bunları çoğu zaman dışarda arasakta onların yanıltıcılığından kendi içimizi göremeyişimiz çok güzel bir dille anlatılmış.
Sonuç olarak var olmak için kendi içimizdeki yıldızlara yönelmek gerekir.
Herkese keyifli okumalar dilerim
