Bir elimde sigara, bir elimde çok sevdiğim şairin dizeleri, ruhumun labirentlerle döşenmiş derinliklerinde kimliğimi var eden bütün değerleri kutsayarak okuyordum.
Öğrendim ağlamanın güzelliğini; o anlarımı kimse görmüyor, anlamıyordu.
Aşkı konuşmak, dahası avazım çıktığı kadar bağırarak, belki de suskunluklarımın en ulaşılmaz çığlıklarında yeryüzündeki bütün canlılara tek tek anlatmak istiyordum.