Bir elmanın yarısı gibi ruh ikizimi arıyordum. Sanki gökkubbede bir tek ben vardım yarım gezen.
Herkes ne kadar rahat, ben ne kadar huzursuz... Bir tencere isem kapağım nerde, kapak isem tencerem hani? Ben kazansam kepçem nerde? Kepçeysem kazan hani? Ayna isem suretim nerde, suretsem gösterecek ayna hani? Ben bir karanlıksam ışıyacağım şafak hani? Bir güneş isem doğacağım karanlık hani? Yeryüzü isem gökyüzüm nerde, gökyüzü isem yeryüzüm nerde? Aşık isem maşukum nerde, maşuk isem aşığım nerde? Sevgili arıyorsam sevgilim nerde? Ben söyleyemezsem söyleyenim nerde? Şiir olup kalbimden akanım nerde?
Ben anlatım tarzını çok sevdim. Aşkı aşkla ancak bu kadar güzel anlatabilir bir insan. Biraz fazla bilmediğim kelime vardı, ama gerçekten akıcı sıkmayan, aşkı arayan bir kitap. Hem mevlana olup sevilmek istedim, hem Şems olup sevmek...