Ah zavallı ülkem kendini tanımaktan adeta korkuyor .Ona anamız değil ancak mezarımız denir ,orada her şeyden habersiz olanlardan başka gülümseyen yok. Orada ahlar, iniltiler göğü yırtan ağlayışlar sürüp gidiyor duyan yok ,fark edilmiyor bile .Büyük üzüntüler günlük kaygılar olmuş. Ölüm çanı çalarken kime diye soran pek olmuyor. iyi insanların ömrü başlarındaki çiçeklerden önce geçiyor çiçekler solmadan onlar ölüyor