İnsanın ruhi gelişimi henüz başlangıçta sayılır. İlâhi kıvılcım insanın maddî aklına yavaş yavaş hâkim olmaya başlamıştır. İnsanın, kendi eliyle kendisini yok etmekte olan hataları onun çocukluk trajedilerinden başka bir şey değildir. (İçinde bulunduğumuz zaman», sonsuz geçmiş ve sonsuz gelecek ile karşılaştırıldığı takdirde bir «an> olmak- tan ileriye geçemez. Ne var ki içimizde barınan ruh hem geçmişe hem de geleceğe aittir.