Abdullah Kibritçi İHH aracılığıyla yardıma muhtaç ülkelere yardım ulaştırıyor. Bu yardımları yaparken de bir yandan notlar alıyor; fotoğraflar, videolar çekip ekibiyle birlikte belgesel oluşturuyor. Belgeselleri TRT Belgesel'de yayınlanıyor. Kitapta adı geçen belgeselleri not aldım, zamanla izleyeceğim inşallah.
Bunun yanında gittiği yerlerde manevi baba, abi görevini üstleniyor ve bu görevi büyük bir titizlikle yerine getiriyor. Öyle ki kitabı okurken Abdullah Kibritçi benim de abim oldu sanki. Olayları anlatırken esprili üslubu kitabı samimi kılıyor ve güzelleştiriyor. Çoğu satırı okurken tebessüm ettim, bazı satırlarda gözlerim doldu.
Bu kitapla birlikte insanların ne kadar zor hayatlar yaşadığını ve benim de ne kadar az şükrettiğimi bir kere daha anlamış oldum.
İçecek suyu olmayanlar, sadece havalimanına yakın caddelerde sokak lambası yanması ve sokak lambası altında gruplar halinde ders çalışan gençler, şu an Gazze'de olduğu gibi savaş ve soykırım altında kalan insanlar.. Ki bunlar okuduklarım arasında en masum kalanları. Böyle imkân kısıtlığı içinde farklı ülkelerde yaşayan farklı hikâyeleri olan onlarca ailenin hayatına şahit oldum ve şükrümü arttırmaya karar aldım. Niyetim bu kitapla birlikte şükür namazına başlamak. İnşallah başlayıp devamlı olarak kılabilirim. Rabbim cümlemizi hakkıyla şükredenlerden eylesin.
Kitabı kesinlikle tavsiye ederim. Okuyacak olanlara şimdiden iyi okumalar dilerim. Şükürle kalın.
