"Dinlediğimizi sanıyoruz, ama dinlemiyoruz. Birbirimizin cümlelerini tamamlıyoruz, birbirimizin sözünü kesiyoruz, birlikte sızlanıyoruz, araları kendi öykülerimizle dolduruyoruz, saatimize bakıyoruz, iç çekiyoruz, kaşlarımızı çatıyoruz, parmağımızı bir yere tıklatıyoruz, gazete okuyoruz ya da yürüyüp gidiyoruz. Öğüt veriyoruz, öğüt veriyoruz, öğüt veriyoruz."
Sayfa 76 - Düşünmek için Zaman, Kline Nancy