Hakkında
Halk bilimci ve kütüphanecidir.
Cumhuriyet'in ilk yıllarındaki gezi ve çalışmalarıyla döneminde sonrasındaki halk bilim çalışmalarına önemli bilgi ve belgeler bırakmış araştırmacıdır.
“Folklor arkeologu” olarak bilinir. İstanbul’da öğretmen okulunu bitirdikten sonra, çeşitli illerde öğretmenlik ve ilköğretim müfettişliği ile Adana ve Bursa müzeleri müdürlükleri görevlerinde bulunmuş; emekli olduktan sora, halk bilim çalışmalarını ara vermeden sürdürmüştür.
Unvan:
Halk bilimci ve kütüphaneci
Doğum:
Selanik, 1889
Ölüm:
1 Kasım 1960
Okurlar
5 okur beğendi.
18 okur okudu.
18 okur okuyacak.
1 okur yarım bıraktı.
Sözler ve Alıntılar
Kötü zaman
Buğday diye satılıyor kepekler, Bütün saten oldu canım ipekler,
Hep sedire geçti itler, köpekler, Hanedan ayakta hizmet ediyor.
Çarşıda gezilmez oldu bakkaldan, Koltuk kılı fark olmuyor sakaldan, Aslanlara çoban tuttuk çakaldan, Şimdi de davarımız kurtlarla gidiyor.
Baklavadan öne geçti sucuklar, Babasına akıl verir çocuklar, Yumurtadan yeni çıkan cücükler, Horoz oldum diye cik cik ötüyor.
Sayfa 124 - Kültür Bakanlığı YayınlarıKitabı okudu
Yörüklerde ölü çıkan ev
Bir evden ölü çıkınca üç gün o evde ocak yakmak ayıptır. Ev sahibinin yiyeceğini komşular ve dostlar sağlar.
Sayfa 61 - Kültür Bakanlığı YayınlarıKitabı okudu
1930’larda Karsantı Kartepe kadın-kız başlıkları
Altın ve gümüş süslemeleri arasında mavi boncuk ve istiridye kabukları ile kurt dişi gibi süsler de bulundurulur.
Karaveliler aşireti arasında kızların saçları örülmüş ve başları tamamen açık, fessiz olarak görülmüştür.
Sayfa 111 - Kültür Bakanlığı YayınlarıKitabı okudu
1930’larda Karsantı, Karatepe bölgesinde
Kızların başında örtü bulunmaz. Başa örtü örtmek evli, yani gelin veya nişanlı olmaya işarettir. Erkeklerin, daha çok ihtiyarların bellerinde seyrek olarak eski zaman silahlıkları bulunur.
Sayfa 111 - Kültür Bakanlığı YayınlarıKitabı okudu
Zilif nedir?
Şehirlerde gelin (süsleme) hamamlarında bir kadının elinde olduğu halde üstüne mum yakılarak hamam eğlencelerine çıkarılan süslü bir alettir.
Uzun bir değneğin ucuna, ortasına ve biraz daha aşağısına takılan tahta çemberler, bezler, kağıtlar tellerle süslenir.
Üst çembere mum takılır.
Adana'da bir kaç hamamda "zilif" denilen bu aletten birer tane demirbaş olarak bulunur.
Sayfa 130 - Kültür Bakanlığı YayınlarıKitabı okudu
İletiler
Henüz kayıt yok
Yorumlar ve İncelemeler
