“Eskisinin hükmü kalmadı, yenisine bakalım,” düşüncesi yaşamın her kıvrımına sinmişti adeta. Değer kıyaslaması yapılmadan… Arkadaşlar, sevgililer, giysiler, filmler, kitaplar, şarkılar ne de çabuk tüketiliyordu. Vefa duygusunun adı bile anılmıyordu artık. Eskiler rafa kaldırılıyor, yerlerine yenileri konuyordu, kısa süre sonra onların yerlerine de daha yenileri… Tıpkı kaldırım taşları gibi…