Alp Arslan Akman Sözleri ve Alıntıları
Alp Arslan Akman sözleri ve alıntılarını, Alp Arslan Akman kitap alıntılarını, Alp Arslan Akman en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bilgi insanı mutlu etmez oğul; bilgi en gizli zehirdir, dirhem dirhem öldürür.
Sayfa 95Kitabı okudu
Yoksa elbette düşünmüştü birbirinden yiğit üç ağabeyinin de babasının öldüğü gece nasıl bir tesadüf sonucu can verdiğini. Babası ve ağabeylerinin zamansız vefatıyla tahtın nasıl da bir gecede 7 yaşındaki çocuk sultana kaldığını...
Her şeyi biliyor ama kimseye belli etmiyordu. Hem kime, ne söyleyebilirdi ki...
Koca ülkenin sultanı ve en yalnız adamıydı. Sarayda bunu kendi kendine söylemek bile ölümcül bir hataydı.
Sayfa 24 - Timaş YayınlarıKitabı okudu
Ah ölüm muhakkak!Kabir;işte sonun,
Ya yeni başlıyorsa bitti sandığın oyun?
Ebu Meyyal
Anlıyorum ki senin içinde gitmeye dair büyük bir ateş yanıyor genç adam ama çok dikkatli olmalısın. Nereye, ne için gideceğini bilmezsen, gideceğin yerin de bir anlamı yoktur; bunu unutma. Çünkü gittiğin yere yüreğini ve geçmişini de götürüyorsun. Bir yere varmak için gitmiyorsan kalmaktan farkı yoktur bunun.
Sayfa 49Kitabı okudu
Şaraptan kırmızı bir şiiri içti Adsız; ağır, ağrılı. Döndü dünyası, dalgalandı, sallandı. Kanına şarap ve aşkla birlikte efkar karıştı. Efkar, en ağırı... Gökçe'ye değdi gözleri; gecenin ipeğinden giyinmiş, gerdanına yıldızları iliştirmiş, sırtında gergef gibi işlenmiş yer kabuğunun acıları...
Anı yakala, yarına olabildiğince az inanarak.
Başaramazsak bu ilk olmayacak çocuk ve elbet son da.Biliyorsun, kazananlar yazar ya tarihi;bu yüzden henüz yazılmadı bizimki.Belki de hiç yazılmayacak.Bir kitabın kayıp sayfalarıyızdır sadece...
Bilgi insanı mutlu etmez; bilgi en gizli zehirdir, dirhem dirhem öldürür.
İnsanlar ışıktan korkarlar. İstiridyeler gibi kendi hallerinde, dipsiz karanlıkları içinde mutlu ve huzurludurlar. İçlerindeki cevherin, özlerinden damıttıkları o güzelim incilerin ancak ışıkla parlayabileceğini bilmezler. Küçücük mum ışıkları bile, içlerindeki karanlık duvarlarda dev gölgeler oluşturur. Git gide karanlığa gömülürler. Oysa o gölgelerin ancak ışıkla, ancak şafakla, günle, güneşle kaybolacağını bilmezler. Bilmedikleri için de korkarlar ışıktan, bilgiden, kelimelerden, kitaplardan.
“Hangimiz gerçekten bir şey bildiğimizi söyleyebiliriz? Hem bilmek mutsuzluk getirir Adsız, bunu unutma.Bildiğin kadar acı çekersin bu alemde, bilmediğin kadar mutlusundur.”
Sayfa 94Kitabı yarım bıraktı