Andre Chenier

Andre ChenierGalatalı Bir Şair yazarı
Yazar
8.0/10
2 Kişi
3
Okunma
6
Beğeni
1.118
Görüntülenme

Hakkında

André Marie de Chénier (Okunuşu: Andre Mari dö Şeniye) (d. 30 Ekim 1762, İstanbul - ö. 25 Temmuz 1794, Paris) Fransız şairi. Duyarlı ve duygusal bir tarzla yazılan şiirleri, romantizm hareketinin müjdecisi sayılır. 1794 yılında Fransız İhtilali sonrasındaki kargaşa döneminde devlete karşı işlenmiş suçlar nedeniyle giyotinle idam edildi. Kendisinin sürekli bir komploya kurban gittiğini savundu. Andre Chenier, ihtilal yıllarındaki yaşamıyla Umberto Giordano'nun metnini yazdığı dört perdelik operasına da konu olmuştur. Bir rivayete göre giyotine giderken ellerini kafasına vurarak bunun içinde daha çok şey vardı dediği belirtilir. İstanbul'da Galata semtinde şairin doğduğu eski evin üzerinde tarihsel önemini belirten bir plaka ve Chénier aile arması bulunmaktadır.
Tam adı:
André Chénier
Unvan:
Yazar-Şair
Doğum:
İstanbul, Osmanlı İmparatorluğu, 30 Ekim 1762
Ölüm:
Paris,Fransa, 25 Temmuz 1794

Okurlar

6 okur beğendi.
3 okur okudu.
6 okur okuyacak.
Reklam

Sözler ve Alıntılar

Tümünü Gör
Ben mi ölecek mişim? Uyuyorum sessizce, Sessizce uyanıyorum. Ne uyurken, ne uyanık vicdan azabı duymadan, Hoş geldin diyorum güne.
Reklam
Sıkı sıkıya bağlıyım yaşama Eğilip bel veriyorum Kuzeyin kara yeline Kuzeyin kara yeline kaldırıyorum başımı. Acı günler yaşıyoruz, tatlı günler de gelecek! Hangi bal var yemekten bıkmadığımız? Hangi deniz fırtınasız?
Canlanır son ışık ve tatlı rüzgarlar gibi, gözümde güzel günler dibinde giyotinin üflerim neyimi deyip neylersin kader. Düşünmeden kendimi, çürüyüp gideceğim, bu karanlık çukurda benim de kaderim bu! orada bekleyeceğim alışalım unutmaya ölüm uykusuyla kapanacak ah gözlerim gideceğim bir anda son şiirlerim bunlar benim dört duvar arasında.
Zalim avcının elinden kurtulursa eğer, Bülbül daha bir canlı, daha bir mesut öter.
SANATIN FAYDACILAR CEPHESİNDEN GÖRÜNÜŞÜ...
- "Sanatın bir de kaba faydacılar cephesinden görünüşü var... Bütün reformcuların ve "devrimi, devirmekten ibaret kalmış" devrimcilerin sanata karşı tutumlarında bir düşmanlık ve itimatsızlık sezilir...
Platon (Eflatun)
Platon (Eflatun)
bu davada biraz insaflıydı; o yalnız dilin aldatıcılığı üzerinde durmuş ve cumhuriyetinden yalnız şairleri kovmuştu!.. Bunun dışında güzeli her şeyin üstünde tutardı...
Jean-Jacques Rousseau
Jean-Jacques Rousseau
'yu hatırlıyorum; o, sanatta, tabiatın insanlar tarafından bozuşunu görür... [...] Şöyle deniyor: Fransız ihtilâli, aslında tek bir sanatkâr yetiştiremedi ama, Desmouilis gibi büyük bir gazeteci ortay çıkardı... Çağının tek şairi
Andre Chenier
Andre Chenier
'i giyotine gönderdi... Tek büyük yazarı
François-René de Chateaubriand
François-René de Chateaubriand
ise, kurtuluşu Londra'ya kaçmakta buldu; Hıristiyanlık ve eski düzenin meşruluğu davalarını orada yürüttü... Az zaman sonra, sosyalizmin öncülerinden
Simon de Saint Quentin
Simon de Saint Quentin
'un peşinden gidenler, "sanatın sosyal bakımdan faydalı olan şeklini" istediler... "İlerleme için sanat" çağın tek düşüncesiydi...
Victor Hugo
Victor Hugo
da yeter derecede inandırıcı olmamakla beraber, bu düşünceyi yeniden canlandırdı... Bu tutum, Rus nihilistleri tarafından da benimsenmiştir... Bunlardan bir olan Pisarev, estetik değerlerin programik değerler lehine biriktiğini söyler: "Bir Rus Raphael'i olacağıma, bir Rus ayakabı tamircisi olsam daha iyi!" der... Başka bir nihilist şair
N. A. Nekrasov
N. A. Nekrasov
ise, bir parça peyniri bütün
Aleksandr Puşkin
Aleksandr Puşkin
'e tercih ettiğini söyler..."
Salih Mirzabeyoğlu
Salih Mirzabeyoğlu
,
Şiir Ve Sanat Hikemiyatı
Şiir Ve Sanat Hikemiyatı
, sh 101-102, 1.Levha -Usûl ve Kapsam- XXII. Mülâkat (Sanat ve Gaye), İBDA Yayınları

Yorumlar ve İncelemeler

Tümünü Gör
Reklam
Henüz kayıt yok