Anselme Bellegarrigue

Bir an için durup ne yaptığınıza bakın. Kutsa! bir emanetmiş gibi bir adamın etrafında kümeleşiyorsunuz; giysisinin uçlarını öpüyorsunuz; alkışlarınız kulakları sağır edecek bir düzeyde ve ona hediyeler yığıyorsunuz; ceplerini altınla dolduruyorsunuz; o yararlansın diye kendi zenginliğinizden veriyorsunuz; ona şöyle diyorsunuz -Özgürün ötesinde özgür, zenginin ötesinde zengin, güçlünün ötesinde güçlü, adilin ötesinde adil ol. Sonra hediyelerinizi nasıl kullandığına göz yumabileceğiniz! mi düşünüyorsunuz? Onu eleştirebileceğinizi, onaylamayacağınızı, harcamalarını hesaplayıp hesap vermesini isteyebileceğinizi? Ne hesap vermesini isterdiniz? Ona verdikleriniz için fatura kestiniz mi? Bütçe açığınız mı var? Eh, elinizde pek kanıt yok. Sunacağınız fatura değersiz, size hiçbir şey borçlu değil.

Rohat

merhamet isterken ağlar, yakınmakla zamanını boşa harcar ve zırlar; suratına atılan her balgam ve yediği her darbeden sonra şöyle der: bana kötü davranıyorsun, adil değilsin, seni gücendirecek hiçbirşey yapmadım. Ve sanki bir tür meşruluğu varmış gibi kendisine yöneltilen iddiaları yanıtlar. Ben hırsız; katil ya da kışkırtıcı değilim; dine aşırı saygım var, aileyi seviyorum, mülke saygı duyuyorum; bunlardan tiksinen bizzat sîzsiniz. Sizden daha iyiyim, yine de bana eziyet ediyorsunuz. Siz adil değilsiniz. Bu iğrenç durum midemi bulandırıyor!

Reklam

Rohat

Attığım her adımda, aklıma gelen her düşüncede, çıktığım her yolculukta, aldığım her maaşta bana "buraya kadar, ilerisi yok, bu işlerden vazgeç, maaşının yarısını burada bırak," diyen bir yasa ya da yönetmelikvar; Her köşede engellerle karşılaşan sinmiş ruhum vahşileşiyor: ne yöne döneceğimi, ne yapacağımı, ne hale geleceğimi bilmiyorum.

Rohat

Onların ne kadar açgözlü olduğundan yakınırken ne yapmış olduğunuzu biliyor musunuz? Kendi embesilliğinizi tescilliyorsunuz. Şu ana kadar tiranların olduğuna inandınız. Yanılıyorsunuz. Yalnızca köleler vardır. Kimsenin emirlere uymadığı bir yerde, emir veren kimse yoktur.

Rohat

Toplum, özünde maddi ve kişisel çıkarların kombinasyonundan oluşur. Kolektif ya da Devlet çıkarı (bu dogmayı temel alan felsefi vepolitik yaptırımlar, şu ana kadar el birliğiyle bireyler ve sahip oldukları şeylerin toptan satımı ya da bir kısmının ellerinde kalmasına gözyumulmasını baz almıştır) tamamen uydurmadır ve papazları andıran giysileri içerisinde Harun'dan bizzat Mösyö Bonaparte'a kadar bütün ruhban sınıfının servetinin temelini hazırlamıştır. Bu hayali çıkar, kanun dışında herhangi bir varlığa sahip değildir.