Spinoza’ya göre, günahın acıya, erdemin ise mutluluğa sebep olması, insan olmanın temel gerçeğiydi. Bu nedenle Kitab-ı Mukaddes’te Tanrı’nın emirleri olarak bahsedilen şeyleri, bazı eylemlerin hangi sonuçları doğuracağına dair faydalı uyarılar olarak almak gerekiyordu.