En Eski Antonio Skarmeta Sözleri ve Alıntıları
En Eski Antonio Skarmeta sözleri ve alıntılarını, en eski Antonio Skarmeta kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
'' Ayrıca insanların özgürlük istediği de yok. Herkes tüketmek istiyor. Ağızları beş karış açık ticari propagandaları izliyor ve her şeyi alabilmek için borçlanıyorlar. ''
Sayfa 50
Geri dönüyorum denize, gökyüzü ile sarmalanarak
İki dalga arasındaki sessizlik
tehlikeli bir gerilim yaratıyor
hayat ölüyor, kan duruluyor
ta ki yeni bir hareket başlayana
ve sonsuzluğun sesi duyulana kadar
Sayfa 143Kitabı okudu
"Sizce bütün dünya, yani bütün dünya demek istiyorum, rüzgarıyla, denizleriyle, ağaçlarıyla, dağlarıyla, ateşiyle, hayvanlarıyla, evleriyle, çölleriyle, yağmurlarıyla..."
"...e artık 'vesaire' diyebilirsin."
"...vesaireleriyle! Sizce tüm dünya bir şeyin metaforu mudur?"
"Neruda ağzını açtı, kocaman çenesi sanki yüzünden ayrılmış gibiydi,
"Size bu sorduğum şey tam bir zırvalık mı, Don Pablo?"
"Yok canım, hayır."
"Yani yüzünüz öyle tuhaf bir hal aldı ki..."
"Yo, düşünüyordum da ondan."
Kocaman elini sallayarak hayali bir dumanı gözünün önünden sildi, sarkık pantolon paçalarını yukarı çekti, işaret parmağıyla delikanlıyı göğsünden iterek, "Bak Mario," dedi, "seninle bir anlaşma yapalım. Ben şimdi mutfağa gidiyorum, senin şu sorunun üzerinde düşünmek için kendime aspirinli bir omlet yapıyorum ve yarın sabah sana fikrimi bildiriyorum."
"Ciddi misiniz, Don Pablo?"
"Evet canım, elbette. Yarın görüşürüz."
Neyin var?"
"Efendin Don Pablo?"
"Sanki direk gibi dikilip kaldın orada."
Mario başını çevirdi, aşağıdan bakarak şairin gözlerini arandı:
"Bir mızrak gibi saplanmış olarak mı?"
"Hayır satrançtaki kule kadar hareketsiz."
"Porselen bir kediden daha mı durgun?"
Neruda kapının kolunu
"Bunu size nasıl açıklayayım? Siz o şiiri okurken, sözcükler oradan oraya gidip geliyordu."
"Yani deniz gibi."
"Evet, öyle, tıpkı deniz gibi gidip geliyordu sözcükler."
"İşte ona ritim denir."
"Ben de kendimi bir tuhaf hissettim, çünkü onca hareketten başım döndü."
"Ya, demek başın döndü."
"Elbette! Sizin sözcüklerinizin üstünde titreyen bir sandal gibiydim."
Şairin gözkapakları ağır ağır açıldı.
"Benim sözcüklerimin üstünde titreyen bir sandal gibi."
"Elbette!"
"Sen ne yaptın biliyor musun, Mario?"
"Ne yaptım?"
"Bir metafor yaptın."
"Ama o sayılmaz, çünkü sırf tesadüf eseri çıktı ağzımdan, o kadar."
"Rastlantısal olmayan imge yoktur, evlat."
"İlham duyabilmesi için şairin o kişiyi tanımaya ihtiyacı vardır. Kalkıp da hiç yoktan bir şey yaratamaz."