Hayat çelmesini bir kere taktı mı ayağına bir daha doğrulmaman için şer tokmağını ardı ardına indiriyordu başına. Şer illetinin elçiliğini insanoğlu yapar olmuştu bu ahir zamanda. Şeytani nefislerin körettiği iyilik çoktan unutulmaya yüz tutmuştu.
İyiliğin adımları yavaştır ama varması gereken yere geç kaldığı pek görülmemiştir. Hele de tükendiği o çaresizlik anında, hiç ummadığımız bir anda dikiliverir karşımıza.
Hayat çok odalı bir okulda aslında, her odasında başka başka derslerin verildiği. Bazen o dersleri kulağımıza küpe diye kendi iliştirir bazen de dersi bizlere verdirirdi.