Senin yanında olmak istiyorum. O kadar kolay ve bir yandan da o kadar zor. Tüm acelemiz bitmiş. Tüm dertlerimiz bitmiş. Herkes gitmiş. Bir cadde köşesindeki restoranda cam kenarında oturuyoruz. Arkadan ikimizin de bildiği bir müzik çalıyor. Ve dışarıda kar yağıyor.
“Oysa herkes kendini affetmeyi biliyor, inan bana, on sekiz. Unutuluyor aptallıklar, etrafından gelip geçen yabancılar, kimi acılar, öylesine nefretler ve sevmeler, dargınlıklar, çoğu sabahlar ve akşamlar, kalabalıklar, bir sürü adamlar ve kadınlar. Unutuluyor, yüreğinle sevdiklerin dışında.”