Yıllarca ardımda bıraktığım dünyaya çıkan bir yol bulmaya çalıştım; ölüm anına, ölümü yenen mizaha, mizaha şekil veren dehşete. Akıl sır ermez olanı tanımlamaya çalıştım.
Bu kitabın, -kendisi de İran doğumlu olan- yazarın bir nevi kendi ülkesinin siyasi tarihiyle hesaplaşma amacından yola çıkarak yazdığını düşünüyorum.
Şah monarşisinin bertaraf edilmesiyle patlak veren olayların izlediği sancılı süreçle, okuyucuyu adeta kendine çekmeyi başaran bu kitap, acıya galabe çalmaya çalışırken, yenilgiyi sırtlamak zorunda
Vazgeçmeyeceğim arzularımdan ta ki gerçek olana dek
Ruhum cennete erene, bedenim toprağa gömülene dek
Ölüp de gömüldüğümde,
Açın mezarımı da görün;
Kefenimden tüten dumanı, derimin altında hâlâ yanan ateşi
İnqilabın Ayətullah Xomeyni başda olmaqla İslamçı dəstələr tərəfindən oğurlanmasının ardından "İnqilab Keşikçilərinin" bu yola birgə çıxmış olduqları solçu kəsimə,kommunistlərə, sosyalistlərə qarşı zülmlərini siyasi məhbusun gözündən görmə imkanı verdi bu kitab. İran elə bir coğrafiyadır ki, keçmiş himnlərində deyildiyi kimi "Hər rəngdən,dildən olanlar bir ad, nişan altında birləşib".
Kitab çoxmillətli,çox inanclı və eləcədə fərqli fərqli dünyagörüşü və siyasi baxışlara sahib milyonlarla insanın yurdunun qurtuluşu üçün verilən mübarizənin qurbanlarının gözündən inqilabın Evin həbsxanasında olan "müdafiəsini" göstərir.
Əkbərin Evin həbsxanasındaki yaşamı,orda şahid olduqları,özünün və eləcə də digər məhkumların məruz qaldıqlarını oxuduqca özümü xəyanətə uğramış sol inqilabçı kəsimdən biri olaraq görür, "beləmi düşünmüşdük biz inqilabı?" sualı səhifələr irəlilədikcə daha sıx sıx beynimdə təkrarlanırdı.