Bert Hellinger

Sana bir şey söylemek istiyorum: Kurban rolü intikamın en incelikli biçimidir.

Mutluluğun gözünün içine, sana meydan okuyan biriymiş gibi bak.

Bir şey sormak istiyorum. Bir ilişkide taraflardan biri diğerini derinden yaraladığında, yaralanan bunun bir konuşmayla telafi edilmesini reddedip “Seninle işim kalmadı” dediğinde diğeri ne yapabilir?

Hiçbir şey. Ne yapacak ki? Davranışının sonuçlarını üstlenmek zorundadır

Ben aynı zamanda inatçıyım da, vazgeçmem.
-Acı çekmek çözmekten kolaydır

“Gerçek sizi özgür kılar”

Ama cümle, doğru cümle olmalıdır!

Bilgin Bilgeye sorar;
Nedir tek olanın bütün olma yolu?
Ya çok bilmeyi özlü bilgiden nasıl ayırmalı?

Yanıtlar Bilge;
Dağılıp giden bulduğunda orta noktayı
ve toparladığında gücünü,
işte o zaman bütün olur.
Çünkü ancak bu orta nokta ile çokluk
özle dolar
ve gerçek olur.
İşte o zaman içerdiği öz gözümüze
pek az kadar yalın görünür,
tıpkı içimizde yaklaşmamızı bekleyen
o sakin güç gibi.
Bundan ötürü Özü deneyimlemek
ya da dile getirmek için her bir şeyi
bilmem,
söylemem,
elde etmem,
yapmam gerekmez.
Şehre ulaşmak isteyen
tek bir kapıdan girer.
Bir kez çalınan çanın sesi
yankılanarak çoğalır.
Olgun bir elmayı dalından koparan
hiç de onun nerelerden geldiğine kafa yormaz;
alır eline, yer.

Bilgin, ama, diye karşı çıkar;
gerçeğin peşinde olan tüm ayrıntıları bilmek zorundadır.

Karşılık verir Bilge;
Ancak eski gerçek çokça bilinir.
Yaşayan gerçekse belirsizliklerle dolu
ve yenidir.
Sonunu, tohumun ağacı sakladığı gibi saklar.
İşte onun için,
çok bilme uğruna
bir adım sonrasının sunduğu eylemden kaçan,
etkili olanı elinden kaçırır.
Sapı samana karıştırır.
Tuttuğunu kurutur.

Bilgin, bütün bunların aradığı yanıtın
yalnızca bir parçası olduğunu söyler.
Birazcık daha, der Bilgeye, birazcık daha konuş.

Bilgeyse elini kaldırır;
Başlangıçta, der, bir fıçı şıra gibidir Öz,
tatlı ve bulanık.
Berraklaşması için mayalanması gerekir
ve zaman…
Tadına bakmak yerine onu o halde içmeye kalkışanın
dumanlanır kafası, yalpalamaya koyulur.

Sezgi sevgiye bağlıdır

Bir şey artık yürümediğinde onun yerine daha iyisini koymak zorundadır insan.
-Bulamıyorum ki!

Kendimi dışlanmış hissediyorum