Bert Hellinger

Rahatlık ve rahatsızlık duygulan arasında gidip gelmek, dengemizi
sağlamamıza yardımcı olur. Benzer şekilde vicdanımız da
bize rahatlık ve rahatsızlık duyguları yaşatarak önem verdiğimiz
ilişkilerde bir denge tutturmamızı sağlar.

Olandan, mevcut durumdan daha iyisi yoktur. Sahip olduğumuzdan daha iyi bir ebeveyn önümüzden uzanandan daha iyi bir gelecek yoktur. Olan en büyüktür. Mutluluksa onu olduğu gibi yüreğime alarak bundan sevinç duymamdır. Kişinin bundan her nasıl olursa olsun yaşanan gerçekten, ebeveyninden, geçmişinden, eşinden, çocuklarından sevinç duyması mutluluğun tamama ermesidir. En güzelidir bu. Sevinç mutluluğun tamamlanmasıdır.

insan ilişkileri, alma ve verme eylemiyle başlar ve bu alışverişle birlikle suç ve masumiyet duygusu da başlar.
Bir tarafta beklenti, öte tarafta yüküm­lülük, bütün ilişkilerde suç ve masumiyet örüntüsünü oluşturur
ve bu durum, alışveriş eylemini çoğaltır.
Alan kişi yeri geldiğinde verme olanağına sahip olmalı, veren kişi de bazen alabilmelidir

Karşılığında bir şey almadan verdiğimizde ya da aldığı­mızdan fazlasını verdiğimizde hafiflemenin ve özgürlüğün, kimseye borçlu olmamanın, hiçbir şeye ihtiyaç duymamanın, hiçbirşey almamanın getirdiği memnuniyet duygusu kaplar içimizi.
En büyük doyumu ise aldığımız ve verdiğimiz birbirine eşit olduğunda yaşarız.

Her şey bir amaca hizmet ederken bir yandan da yok olup
gider.
Herkes kendi başına yanar, kül olur.
Yanıp küle dönerken uzun bir süre kor hâlinde kalır.
Yok olmadan önce son bir kez alev alır.
Yanan şey küle döner ve bu küllerden yeni bir şey doğar.

Bir atın, sırtındaki binicinin; gemi kaptanının da yön bulmada kullandığı yıldızların farkında olması gibi, biz de vicdanımı­zın farkındayızdır. Ne var ki atın değişik binicileri olur; yüzlerce,binlerce kaptan, değişik yıdızlara bakar.
Buradaki soru, binicinin kılavuzunun ne olduğu ve kaptanın, gemisinin dümenini hangi yöne doğru kırdığıdır.

Bir öğrenci ustasına döner ve sorar: “Özgürlük nedir?”“Hangi özgürlük?” diye sorar ustası.
“Özgürlüklerin ilki aptallıktır.
Atın kişneyerek binicisini sırtından fırlatıp atmasına benzer ama daha sonra binici, atın yularlarını daha sıkı tutmaya çalışır.”
“ikinci özgürlük, pişmanlıktır.
Bir cankurtaran botuna binmektense batan gemide kalmayı tercih eden kaplan, buna örnektir.”
“Üçüncü özgürlük ise anlayıştır, aptallık ve pişmanlıktan sonra gelir. Anlayış rüzgârla birlikte salınan bir saz gibidir, esnek olduğu için bükülebilir ama rüzgâr dindiği zaman dikleşir ve eski
hâline döner.”