Bir an arkamdan bir şeyin yaklaştığını hissettim. Dönünce güneşe rağmen o yüzü tanıdım. Dağda canını bağışladığım cılız çoban, elinde bir bıçak, ağzında salyalarla üstüme koşuyordu. Yükselen naralar ve kahkahalarla üstüme atladı. Öldüm sandım. Fakat can bu kolay çıkmaz. Öldüm sanırsın, iç dünyan seni yine kurtarır.