Hiçbir şey düşünmüyordum. Hiçbir şeyle ilgilenmiyordum. Hayattan hesabı istemeye korkuyordum. Tarihin, zamanın, mekanın yazmadığı adisyon önüme konduğunda, yaptıklarımı ödeyecek gücü bulamıyordum kendimde. Korkuyordum, neyle karşılaşacağımı, bilmediğim için. Ruhum bedenimden ayrılalı çok olmuştu. Benden o kadar nefret etmiş olmalı ki; arkasından el sallamama bile izin vermeden uzaklaşmıştı içimden.