"Hiç... Kalp ağrısıyla uyuduğun oldu mu?" Yanan gözlerini kapattı. Onu kucağında daha sıkı sarıp, dudaklarını boynuna bastırdı. Son nefesine dek, ona olan özlemini dindiremeyeceğini biliyordu. "Her gece..." diye fısıldadı. "Senin yokluğunda her gece..."
İnsan bazen birine verdiği değeri, onu kaybettiğinde anlardı. O zamana dek inkar edilmiş her şey önemini yitirir, geriye kaybın sızısı ve dile getirilmemiş sözlerin, yaşanamamış saniyelerin pişmanlığı kalırdı.
"İyiyim ben,"dedi artık kalbine sığdıramadığı aşkının sesine taşmasına izin verirken,"sen az önce sarıldın ya bana...Kendi isteğinle bana koştun ya...Ben çok iyiyim güzelim."
"Kadınlar için çıkan savaşları unutuyorsun. Onlar uğruna kardeş kardeşe düşman olur, kan dökülür, şehirler fethedilir ve dünya yerle bir olur. Bir kadının sebep olacağı şeyleri çok küçümsüyorsun."