Gönül gözüyle bakan insan, kendini bilince Rabbini, Rabbini bilince kendini, bu ikisini bilince de haddini bilir. Haddini bilen insan da kibirlenecek bir durumu olmadığını, başkasını da küçümsemeye hakkı olmadığını, kamil/olgun insana en yakışanın alçak gönüllülük veya tevazu olduğunu, kendini ötekilerle eşit ve hatta -nefsinin kimsenin bilmediği zayıf ve kötü taraflarını hatırına getirdiğinde- belki onlardan daha aşağıda görmek gerektiğini bilir.
Sayfa 150 - DİB YAYINLARI