Annen, içinden çıkan her şeyden tiksinirdi; içine bir şeyler girdiğinde mutlu olurdu. Yiyebildiği kadar yerdi o sebepten. Seni, gerisin geri içine sokamayacağını anladığı an senden de tiksindi. Sütünü emişini, bir çeşit yamyamlık olarak görürdü. (..) Annen içine giren şeylerin arındığını düşünürdü, tüm dünyayı yeme isteği ondandı. Ne bulsa yedi; ot bulsa yedi, ağaç bulsa yedi, adam bulsa yedi, taş bulsa yedi. Pislik içindeki dünyayı ancak içine alabilirse arıtabilirdi. Şüphesiz buna inandı; aslında seni yeme isteği de bundandı.
Sayfa 113 - Dorlion Yayınları - 1.Baskı (Haziran 2021)