Telefonu kapattığında pişman olmuştu aradığına. Niçin aradım ki onu, niçin diye kendi kendine kızdı. Araf yerde yatan adama baktı. Kanın aktığı yerde saçı yüzüne yapışmıştı. Adamin yüzünde, acı çektiğini belirten bir ifade, donup kalmıştı.
Aci gercekten insani olgunlastirirmiş Martina.
Gerçekten oyle derlerdi de inanmazdim..
Şimdi bedenim ve ruhum yüzyil daha yaşli..Sanki yuzyillardir bu aciyla yasiyorum ve sanki bir yuz yil bu aciyla yasayacagim...