Selçuklu yönetiminin yapısında, kendine has belli zayıflıklar daha en başta göze çarpmaktadır. Bunlardan biri, tüm hanedan mensuplarının iktidar üzerinde hak sahibi olduğu görülen Türk hâkimiyet anlayışından, askerî "iktâ" sisteminin yayılıp kullanılmasından ve ülkenin farklı kısımlarında bu ve diğer tür dolaylı idare usullerine bağımlılıktan kaynaklanan bölünme ve Adem-i merkeziyetçilik eğilimidir.