Sadece kadere vurgu yapanlara, "ama"lı cümlelerle isyanı ifade eden itirazlar oldu. Öfke dolu sözler sarf edenlere de, acıyı azaltmak için "ama kader" diye müdahale ettiler. Arkasından "Allah sevdiklerini aldı" diye bağladılar. Hiç itiraz edilmeyen tek cümle buydu.
Sessizlik ve tevekkül isyanın, isyan da tevekkülün panzehiri oldu zaman zaman.