Vardığımız yerle kaçtığımız yönün aynı olmasıdır “çaresizlik”. İnsan, yaşamaya çalışır; nefes alırken boğduğu, nefes verirken yaşatmaya çalıştığı da kendisidir. Bazen bir dolambacın içinde çıplak ayaklarla kaybolursunuz. Bazen aynı yerde çıkış yolları ararsınız. Oysa maharet burnunuzun ucunu görebilmek, çözüm ise her gün önünden geçileni fark edebilmektir. Bazen durup nefes almak iyi gelir. Bazen yola koyulmak gerekir. Çözüm ise kendimizi tanımaktır. Tanıdıkça zayıf yanlarımızı, korumaya çalışırız içinde canı olanı; tanıdıkça dengeyi ve terazinin titizliğini de anlarız. Unutmayın ki, tanıdık yollarda kaybolmayız. Bu romanla; sevginin sevgiye galip gelişini, ben oldum denilen yerde eksilmeyi, vesile olanları, kimse yok sandığımızda bir kaplumbağanın bize rehberlik edişini ve içimizdeki saklı hazineleri keşfetmeye hazır mısınız?”
Cemile Aktemur, uygulamada hepimize eşlik eden, içimizden bir yazar. Okuduğum romanından edindiğim yegane tema sevgidir. Sevgiye olan inancımı hiçbir zaman kaybetmediğim gibi insanlara da her defasında bu temayı kanıtlama adına yaşamıma devam ettim. O yüzden kitabı muhakkak okumanızı tavsiye ediyorum. Kitap hakkında bilgilere değinip okuma zevkinizi bozmak istemiyorum. Fakat romanda karşınıza çıkacak her cümle içinize işleyecek. Sevgiyle kalın, iyi okumalar..
@sacemi emeklerinize sağlık. Sevgi ve saygılarımı sunarak, Yazarlık hayatınıza yeni kitaplar eklemenizi temenni ediyorum
