Bir hayat başkalarının ellerine , tekinsiz yüreklere emanet edilemeyecek kadar değerliydi. Herkes kendi hayatına sahip çıkmalıydı. Yoksa hayat kişinin olmaktan çıkıyordu. Şeb-i Yelda , bir yüzü ölüm bir yüzü doğumdu. Bir yanı ana öteki yanı evlattı. Kırk yıl süren Şeb-i Yelda 'nın sabahı ana ile kızın buluşmasıydı.