Ophelie kiliseye girerken, tabutunda yatan kadının anısına hürmeten hiçbir duygu taşımamaktan utandı. Ölüleri unutmak, onları bir daha öldürmek gibiydi. Bu yaşlı hanımın zihninde kalan tek anısına odaklandı. Onlar için yapabileceği tek şey buydu.
Thorn üzüntülü bir ses tonuyla "Tekrar gelecek misiniz?" dedi.
"Neden?"
Ophelie savunmaya geçmekten kendini alamamıştı. Aynanın içinden Thorn'un yansımasını gördü; kaşlarını yara izinin şeklini değiştirecek kadar çatmıştı.
"Aynalardan geçme yeteneğiniz sayesinde bana Ayışığı'ndaki durumu aktarabilirsiniz." Ardından daha alçak bir sesle, birden ayakkabılarına ilgi duymuş gibi bakarak devam etti. "Bir de, sanırım size alışmaya başlıyorum."