Ne acılar geçer ne de umut biter. İkisi de sonu olmayan sonsuzluğa yaklaştıkça çoğalır. Umut yaşamaya devam ettikçe acı da pes etmez. İşte bu ikisidir insanı insan yapan. İnsan acılarla görür kendini, umutlarıyla sarar acılarını. Eğer acı olmasaydı, umudunu saramazdı olmayan yarasına. İnsan yaralarıyla tutunur hayata. Yarası olmayan bir insan büyüyememiştir hiçbir zaman. Acıya göğüs germek ve mücadele etmek bu kadar zordur işte.