Doğuş Sinan Coşkun

Unutur mu bir erkek dizlerinin bağını çözüp,

ellerini nereye koyacağını şaşırtan ilk atışını kalbinin?

Öpmeye kıyamadığı saçların kokusunu?

Rengini bakarken ağzından bin bir çeşit kelebek fışkırtan gözleri?

Unutur mu bir erkek aynı saçların,

gözleri gençliğinin darağacı oluşunu?

Omuzlarını düşürüp, kafasını yere eğdiği günü?

Ezbere bildiği tek kapının çarpışını yüzüne,

yürüyebildiği ilk yolun yarılışını altından ayaklarının?

İçinde kaldığı enkazın üzerine taş üstüne taş eklediğini

istese çıkarıp canını vereceği insanın?

Unutur mu derin bir kesik, iltihaplı bir yara, çaresiz bir baba, evladını yitirmiş bir ana, yanmış bir ev, kurumuş bir toprak gibi hissedişini?

Peki;

Unutur mu bir erkek, uğruna

duvarları yumruklayarak ağladığı kadını?

Âşık olmak;ömür boyu kapanmayacak bir yaraya sahip olmayı göze almaktır biraz.

Sevgiye dair söylenen sözlerde
di'li geçmiş zaman kullanmak ne acı!
Ama insan
di'li geçmişe hapsolmuş bir sevdayı bile anarken pişman olmamalı
Yaşadığından...

Son kez,
Kaldırın kadehleri!
Babasının bataklığında boğulmuş tüm kadınlara.
Hayatı babasının bıçağı ile kanatılmış tüm kadınlara.
Babası gülüşlerini yarım, gözlerinde acı bırakmış tüm kadınlara...
Yarasını babası açmış tüm kadınlara.
Babasını arkasındaki dağ değil de, önündeki uçurum hisseden tüm kadınlara.

YARA'SIN

Aşk ayrılıkla çarpıldığında seni de tam kalbinden bölüyor.

Ölüm var.
Bugün yapın, bugün gidin, bugün söyleyin.
Son kez sarılır gibi bugün sarılın sevdiğiniz herkese, son kez söyler gibi söyleyin sevdiğinizi.

Yalnız değilim, tek başımayım. İkisi aynı şey değil, siz ayırt edemiyorsunuz

Keşke ah keşke her şey o günkü kadar masum kalsaydı.

Sevdiğinize her seferinde
Son kez görecekmiş gibi sarılıp,
Son bir cümle hakkınız olsa
Ne söylerdiniz
İyi düşünün!
Çünkü; tüm yaşananlar hep sondan başa hatırlanır...

“Baktım gülüşünden güzel şiir olur
Sevdim gitti.”

Cemal Süreya