Bugün sevgili Anna’nın ölüm yıl dönümü. O yüzden Hayır Serisine elbette bu kitapla başlamak istedim. Çeviriyi ne yazık ki tatmin edici bulamadım, umarım bütün seri böyle değildir fakat yine de böyle bir serinin varlığı için mutluyum.
Anna Politkovskaya daha önceden ismini duyduğum fakat bu sene kitaplarıyla tanıştıktan sonra en sevdiğim kalemlerden biri haline gelen biricik gazeteci. Ülkesindeki pek çok meslektaşında, pek çok vatandaşta korku hakimken o olaylara başka bir yerden bakıyor ve çocuklarına, gelecekteki torunlarına nasıl bir ülke bırakacağı hususunda endişeleniyor. Eğer durursam, diyor, korku kazanacak. Korkacağı şeyi kendisi seçiyor kısacası; korktuğu şey, çocuklarına ve torunlarına bırakacağı ülkenin akıbeti. Şahsına edilen tehditler, aba altından sopa göstermeler, sesini kesmeye çalışanlar, tepedeki siyasal efendiler değil onun korktuğu. Kalemini törpülemiyor. Hiçbir yere gitmekten korkmuyor, unutulmuşları, göz ardı edilmişleri dinliyor. Kendi ülkesine, kendi vatandaşına üzülüyor. Korkup sussaydı veya pek çok imkânı olmasına rağmen ülkesinden ayrılmayı düşünseydi muhtemelen şu an yaşıyor olacak olan Anna, yaşadığı apartmanın asansöründe hayata gözlerini yumuyor. Üstelik savaş muhabiri olmamasına rağmen savaş bölgelerine giden, oradaki insanlarla konuşan, rehine olaylarında arabuluculuk yapan Anna, bu olayların hepsinden başı onurlu çıkmış ve hayatta kalmayı başarmış Anna, gündüz vakti suikasta uğruyor. Ne acı… Bugün, ölümünün 16. yıl dönümünde huzurla uyumasını, ruhunun şâd olmasını diliyorum.
