Beşerlikten kurtulup insanlık makamına çıkmak için
çırpınan, şu gelgitler karmaşasında kendinde boğulmadan
kendine sarılmaya çalışan Ebruli yaralardan mürekkep...
Kim anladı zamanı
ya da yaşamak denen sancıyı
biz bulamadık ki kendimizden arta kalanı,
Yaşam sırlara gebe, bilinmeyen cevaplar kimde?
Belli de adresi, insan hep esir kendi mazeretlerine.
Efkarım ağır yaralı
ne hali var ne mecali
dilsiz kaldı şiirler
sevdana düştü düşeli
narına yanan çöllerimi
şebnemlerim diriltti…
Yokluğum yok
sebepsizim hemde ne çok
bu derdin hikayesi
hançerlere takılmış sözde gizli
rahvan uyanışlar ardından koşan.