Ecem Sezer
Merhabalar
Katı gerçekçi öyküleri,kadınların farkedilmeyen sessiz mücadelelerinin anlatıldığı #oykuler den oluşan eserleri okumayı sever misiniz?
Kadın olmak kolay değil.Çeşitli kültürlerde dayatılan toplumsal hayatın temel karakteristik vasıflarını,beklentilerini ve binbir tane sorumlulukları var.
Kadın rolüne yüklenen
"ne zaman ellerime, ayaklarıma söz geçiremez oldum?Neden önceleri koştuğum güne şimdi kalkamıyorum bile?
Bu sözler kitabın ilk hikayesinin karakteri sebileye ait.Bakmayın sebile dediğime her bir karakterin ayrı bir hikayesi, ayrı bir kadınlığı adamlığı yada olamayışları var...
Kitabı ilk kapatıp derin bir nefes alışım annesi Emine'nin duyduğu son sözlerde oldu.Ne acıdır bir kadın için,bir anne için düşündüm...
Sonraki hikaye 21.yuzyılın popüler kültür gençlerinden birinin yüzleştikleriyle duyduğum,hala gençlik için hicbirsey yapamıyor oluşumuzun verdiği suçlulukla bitti.
Sonrakinde üstü başı yağ içinde kalan Turgut Uyar'a gülümsedim..
Sonra bir beraat ve yumruklanan kapı..
Kaç kez şahit olduk da sustuk utandık terzinin oğlu stefanlara şaşırdım..
Kaç kadın Samiha gibi "öluyormuyum"diye düşündü? Ve en sarsıcı hikaye "Son Akşam Yemeği" bir kadının bedeninin,ruhunun,aklının çalınışıyla parçalandı ruhum...
Biraz uzattım biliyorum ama bu 136 sayfalık kitap hakkında söylemek istediklerim çok daha fazla.
Anlatım dili ve tarzını beğendim diyebilirim öyle ki;hem çok yalın,hem edebi,kimi zaman şiirselliğin kıyısından geçiyor kimi zaman masalsı, hüzünlü.. Genç yazarımız bu açıdan henüz ilk kitabında kendine özgü bir tarza sahip ki bu ileride bize çok güzel eserler vereceğinin habercisi.
Son olarak benim için tek kelimeyle sarsıcı bir kitap diyebilirim çünkü kurgu olamayacak kadar gerçek...
