Elizabeth Von Arnim Gönderileri
Elizabeth Von Arnim kitaplarını, Elizabeth Von Arnim sözleri ve alıntılarını, Elizabeth Von Arnim yazarlarını, Elizabeth Von Arnim yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Daha önce aklına hiç böyle bir soru gelmemişti. Kendi ni kimsesiz hissetmesine neden oldu. Yalnız olmak istiyordu ama kimsesiz olmak istemiyordu. Bu çok farklıydı; bu, insa nın içinde bir yeri korkunç şekilde ağrıtan ve inciten bir şey di. En korkunç şeydi. Bu, insanın bir sürü partiye gitmesine neden olurdu ve son zamanlarda partiler bile birkaç defa o kadar mükemmel koruma sağlamıyor gibi gelmişti. Bu kim sesizliğin koşullarla değil de insanın onları karşılama biçi miyle ilgili olması mümkün müydü? Belki de, diye düşündü, gidip yatsa daha iyi olurdu. Pek iyi değil gibiydi.
Sayfa 99
Son derece şaşırmıştı. Karanlığın ve yıldızların alışılma dık duygular uyandırdığını biliyordu çünkü başkaların da uyandırdığını görmüştü ama daha önce kendisinde hiç olmamıştı. Kuru bir gürültü. Gerçekten iyi miydi? Merak ediyordu. Uzun süredir hayatının bir gürültüden ibaret ol duğunun farkındaydı ama çok anlamlı bir gürültü olduğunu düşünmüştü; aslında, anlamak için kısa bir süreliğine onu duyamayacağı bir yere gitmesi yahut tamamen ve belki de kalıcı olarak sağırlaşması gerektiğini hissettiği bir gürültü. Fakat sadece bir kuru gürültü olduğunu düşünmek?
Sayfa 99
Çok tuhaftı ve dünyada hiç kimse buna kendisinden daha çok şaşıramazdı ama düşünmek istiyordu. Bunu daha önce hiç istememişti. Hayatının şu veya bu bölümünde, fazla zah mete girmeden yapılması mümkün olan, yapmak veya yap tırmak istediği şeyler olmuştu ama daha önce hiç düşünmek istememişti. San Salvatore'ye, ailesinin ve arkadaşlarının olmadığı bir yerde, kendisini kayıtsızlığın kucağına bıraka rak dört hafta boyunca güneşin altında bilinçsizce yatmak, yalnızca beslenmek için kıpırdamak amacıyla gelmişti; fakat daha oraya geleli birkaç saatten fazla olmamışken bu tuhaf arzu onu ele geçirmişti.
Sayfa 98
Tabii ki onu hiçbir şey etkileyemezdi; kimsenin yaptığı hiçbir şey. Saygınlığının içine son derece sağlam bir şekilde yerleşmişti.
Sayfa 79
Ne kadar güzel, ne kadar güzel... İnsan bunu görmeden, içine çekmeden, hissetmeden ölmemeliydi.
Sayfa 63
Bayan Wilkins ertesi sabah uyandığında, kalkıp panjur ları açmadan önce birkaç dakika yatakta uzandı. Pencereden ne görecekti? Pırıl pırıl bir dünya mı yoksa yağmur dünyası mı? Ama güzel olacaktı, hangisi olursa olsun güzel olacaktı.
Sayfa 61