Elmar Şahbazov Sözleri ve Alıntıları
Elmar Şahbazov sözleri ve alıntılarını, Elmar Şahbazov kitap alıntılarını, Elmar Şahbazov en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Həyatımda ona məxsus nə varsa silib atırdım. Nömrəsini, telefonumdakı şəkillərini sildiyim kimi. Amma xatirələri silmək asan deyildi, insanı öldürüb yaşayan xatirələri. Ona olan pis sevgim ehtiyac halını almışdı, suya, havaya olan ehtiyac kimi. Buna alışmağa çalışırdım, havasız, susuz yaşamağa.
“Cənnətin ətri min illik məsafədən duyular”
Həyatımda ilk dəfə idi ki, bədii ədəbiyyat oxuyurdum. Roman olduqca maraqlı idi, Markes sözlərdən möcüzələr yaratmışdı. Əsərin necə sonluqla bitəcəyini səbirsizliklə gözləyirdim. Bu möcüzə ilə qarşılaşmamışdan öncə “pullarını gör nəyə xərcləyirlər axmaqlar, kimlərinsə yazdığı cümlələrə”, – deyərək kitabların cansıxıcı, kitab oxuyanlarınsa ağılsız olduqlarını düşünürdüm. Markeslə oxucuların ağıllı, kitabların da maraqlı olduğunu anlamışdım.
Zamanı geri qaytara bilmirik ki....
Əgər bu mümkün olsa idi belə səhv etməzdim
Ən böyük xəyalım xoşbəxtliyi qazanmaq üçün pul qazanmaq idi. Pulun varlığı məni xoşbəxt etməyəcəkdi, pulun gücü ilə xoşbəxt olacaqdım, kasıblara, əlacsızlara yardım edərək, acların qarnını doyuraraq, kimsəsizlərə kimsə olaraq...
Hər şeyin düşündüyüm kimi olacağını, kiçik arzularımın yerinə yetəcəyini sanırdım, böyük həyat imtahanının qarşıda məni gözlədiyindən xəbərsiz olmayacaq xəyallar qurur bəzəyir, yeni xəyallar dalınca qaçırdım.
Bilirdim belə deyəcəksən, ancaq içimdə közərən kiçicik ümid, o məcbur etdi məni. Mən razıyam, razıyam ki, dost qalaq, ən azından üzünü görəcəm, – deyib üzündəki gerçək hissi gizlətməyə və gülümsəməyə çalışdı.
Zəhrimara qalmış ayrılıq yaman ağır gəlirdi.
Onunla birlikdə olduğumuz zamanlarda bəzən ayrılmaq barədə düşünürdüm. İşə bax ki, ayrılmışdıq deyə özümü yaman pis hiss edirdim, ürəyim sıxılır, gözlərim dolurdu. Gah buxarlanıb səmaya qalxır, gah yağış olub yerə enirdim. Bu böyük dünyaya sığa bilmirdim.
Sənsizlik dumanlı dağ yolunda maşın sürmək kimidi, yolun irəlisin görmək olmur.
Ölüm addım-addım solunda gəzir. Bu korluqda hər an yolunu aza, yamacdan yuvarlanıb qayalara çırpıla bilərsən. Sən mənim dünyamın nuru, günəşisən, qayıt başımın üstünə, qayıt öz səmana daha, ətrafımı alan qaranlığı, dumanı məhv et, qurtar məni. Bir daha yazıram, nə qədər yazmaq lazımdısa yazacam, BAĞIŞLA məni. Səni Sevirəm.”
Yetim bir uşaq günlər öncə itirdiyi anasını sabah da görməyəcəyini başa düşərək hər gecə yatağa girdiyində necə məyus olursa, mən də elə məyus oldum.