Çanakkale'ye ilk geldiğim günü düşündüm. İki elinde iki valizle okula kadar yürüdüğümü, üşümüş ellerimi kalorifer peteğinde ısıtmak isterken nasıl sızladıklarını hatırladım. Sonra ilk arkadaşımı, ilk tartışmamı, ilk yıl kaybımı, ilk sevdiğimi, ilk kavgamı...
Artık Çanakkale'den ayrılma zamanı gelmişti. Yaşadığım hiçbir şeyden pişmanlık duymuyordum.