Ben iki kişilik yaşıyordum Sen varken
ruhunu ruhumda taşıyordum yaşarken
sen çekip gittiğinden beridir yalnızım
emanet kaldı sancın nicedir kalp yangınım
şimdi tek kişilik yalnızlığım yatağımda
uyku tutmaz aymazlığım karanlığımda
kalemim daha dokunaklı artık yokluğunda
acıtmıyor bu firak yazık ayrılığında
umut onulmaz bir gözyaşıdır koynumda
aktıkça kanayan yaradır kabuğumda..