“Kafamın içinde bir arı kovanı. Can şu gövdeye konuk, nasıl bir çember çizmişsem kendime, içinden çıkamıyorum.
Çektiğim perdeler ayağıma dolanıyor. Çözmek için duruyorum. Durmak da bir merhaleymiş meğer, bunu sesler kesilince anlıyorum. Giydiğim elbiselerin içinde suretim yok. Ben sadece bir yolcuyum. Ve yolun sonunda anlıyorum ki, her şey tek bir kaynaktan gelip yine aynı kaynağa dönüyor, bu âlemde kaybolan hiçbir şey yok!”