İçeride en derin, karşılanmamış ihtiyaçlarımızla, en yoğun utançlarımızla, dipsiz boşluklarımızla yüzleşip, onlara sahip çıkarak yaşadığımızda dünyanın imkanları bizi kendimize yakınlaştırır. Ama içeride olana veya olmayana sahip çıkmadan, dışarıda elde edeceklerimizle o devasa boşlukların kapanacağını, hala kanamaya devam eden yaralarımızın iyileşeceğini sandığımız o kadar çok zaman oluyor ki.