Kitap Osmanlı Padişahı Abdülhamid'in 1878-1888 tarihleri arasındaki dış politikasını ele almakta.
Kitap genel olarak çaresiz ve seçeneksiz durumdaki bir devletin, her yandan saldırılara ve tehditlere uğrarken nasıl bir politika izlenerek bunların bertaraf edilmeye çalışıldığını; bertaraf edilemediğindeyse sonuçların neler olduğunu anlatmakta. İç politikada istibdata sıkça başvuran hatta dönemi idtibdat dönemi olarak adlandırılan Abdülhamid'in, dış politikada nasıl "Düvel-i Muazzama" karşısında çözümsüz kaldığı, diplomatik olarak nasıl hareket ettiği anlatılmakta.
Ayrıntı seviyesini ve konuların akıcılığı bakımından yazım biçimini beğendim. İlgililerine mutlaka tavsiye ederim.