Diller ayrı ayrı da olsa, gönüller bir duyguyu, aynı duyguyu dursuz duraksız bölüşüyor. Olduğu gibi, olduğunca herkes şiiri soluyor, şiirin masmavi güzelliğini bölüşüyor, sıcacık bir tandır ekmeği gibi, katıksız, yapmacıksız. Saatler geçiyor, adımlar küçülüyor, sesler kadifeleşiyor, gözler yumuluyor, sayılar azalıyor... Amma şiirin aydınlığı hâlâ geçerli. Şiir hâlâ yürürlükte. Şiirden bir sayfasınız, belki de bir mısrasınız artık...