Lice'de Halis Toprak fabrikalar kurdu. Bu fabrikalar kurulmadan önce neydi Lice? Terörist yuvasıydı, esrar yuvasıydı, eroin yuvasıydı. Şimdi Lice'de bir tek olay yok. Neden? Çünkü işe, aşa kavuştular. Orada artık herkes pastadan pay alıyor. Böyle olması lazım. Yoksa, iş yok, aş yok, yol yok, nüfus planlaması yok. Yığınla eğitimsiz, aç çocuk var; bazı ailelerin 30 çocuğu var. Ne olur, nereye varır bu? Bu gidişat o kadar kötü ki, hangi yıl olur bilmiyorum ama Türkiye'de nüfus dengesi değişir. 2030'da mı olur, 2040'ta mi, bilemem ama böyle giderse olacağı bu. Çok çocuk yapıyorlar. Sadece cahillikten mi? Hayır, terörist başı da üreyin diyor. Bazıları kasıtlı çocuk yapıyor. Ordu komutanlığım sırasında Erzurum Atatürk Üniversitesi'ne rica etmiştim, bir araştırma yapın diye. Yaptılar. Sonuçta Kürt nüfus Türk nüfusu geçecek dediler.
Ne zaman yaptırdınız bu araştırmayı?
1996 yılında. Şimdi, işte görüyorsunuz seçim sonuçlarını. Bu önlemi almadıkları için. Ben kolay kolay karamsarlığa düşen bir insan değilim, ama biz bu işin önünü alamayacağız gibi bir his var içimde. -
1 Şubat 1997 günü Ankara Sincan' da RP'li Belediye Başkam
Bekir Yıldız'ın düzenlediği bir tiyatro oyununda şeriat düzeni
getirmek için ayaklanma teması işlendi. Oyunu İran'ın Ankara
Büyükelçisi de davetli olarak izledi. Sincan' da sahnelenen tiyatro oyununa karşı TSK, 4 Şubat 1997 günü Sincan sokaklarından tankları geçirerek tepki gösterdi. TSK gözdağı veriyordu. Sincan' da tankların sokağa çıkması 28 Şubat 1997' deki, sivil görünümlü askeri müdahalenin ayak sesiydi.
Toprak ağaları ve laiklik karşıtı akımların iktidara geldiği Demokrat Parti döneminde Cumhurbaşkanı Celal Bayar ve Başbakan Adnan Menderes, 10 yıllık iktidarları döneminde demokrasiyi demokrasiyle boğdular.
Laik olmayan bir devlet ve toplum düzeninde demokrasi de olmaz. Laiklik olmadan özgür düşünce, ifadeler özgürlüğü, demokratik rekabet, özgür basın da yaşayamaz.
İnsanların davranışlarını belirleyen temel güdülenme kaynakları olarak ekonomi, cinsiyet, toplumsal statü gibi yadsınamaz fiziksel, psikolojik ve sosyolojik tatmin alanlarından kaynaklanan sorunların önemsenmemesi Marksizm açısından eksiklik olarak kaydedilmesi gereken bir yöndür.