KAÇIŞAN ATLAR
"Tüm bunları düşünürken duyuldu zil sesi, okuldan doğaya.
Çocuklar...
Fakat başka bir çocuktu bunlar, öğretenlerindendi olacak olanlar.
Kulak kabarttık atlarla.
Gerildik, gerildi zaman, biraz.
Öfkeli, kasvetli bir havanın rüzgârıyla gelişiydi.
Son buldu sakinlik, mezarlığın şiddetli çığlığında.
Kaçıştı atlar, bulundukları yerden, ağladılar.
Merak ediyorum.
O günü nasıl bitirdiler? Bitirebildiler mi? Yoksa toprak mı oldular? Kim gömdü onları toprağa? Gömüldüler mi? Görüldüler mi yoksa?
O gün sabah olduğuna sevinemedim.
Gece oldu birden
Uyudu şehir, ağlayan atların çaresizliğini hissedemeden."