“Hobbes’a göre insan, doyumsuz arzu ve mücadelenin esiriydi. İnsanlar doğaları gereği anti-sosyaldi ve zorunlu olarak birbirleriyle sert çatışmalar içine düşüyordu. Hobbes, bu doğa durumundaki yaşamı tam olarak “berbat, yabani ve kısa” diye tanımlamıştı. Nihayetinde, doğuştan gelen ölüm korkusu yüzünden bireyin ve mülkiyetin güvenliği için insanların kendi anti-sosyal eğilimlerini kontrol altına alacak mutlak bir devlet kurduklarına inanıyordu.”