Gökhan Evliyaoğlu Posts
You can find Gökhan Evliyaoğlu books, Gökhan Evliyaoğlu quotes and quotes, Gökhan Evliyaoğlu authors, Gökhan Evliyaoğlu reviews and reviews on 1000Kitap.
Bkz; 1956 Macar İhtilali
Bazı ülkelerde milliyetçiler sömürgeci müstevliye karşı silahla mücadele ediyorlar. Bütün dünya onları «milliyetçiler» diye alkışlıyor. Bazı ülkelerde ise milliyetçiler komünist rejimlere ve peyk hükümetlere karşı gizli gizli - bazen da Macar ihtilalinde olduğu gibi, taşı, toprağı, dişi, tırnağı ve silahları ile - savaşıyorlar.
Kişi arasına giren, kulak tırmalayan kelimelerden, hele bunların uydurmaca olanlarından hiç hoşlanmam. Tıpkı iki yazar arasındaki münakaşaya izinsiz karışıp cıyaklayan uydurma yazarcıklar gibi...
Gökhan Evliyaoğlunu seviyorum :D
Ben «teklif» diyormuşum da «öneri» demiyormuşum. «Vazife» diyormuşum da «ödev» demiyormuşum. «Görev» de diyebilirdi, unutmuş, «netice» diyormuşum da «sonuç» demiyormuşum. Bu yüzden Osmanlıca kelimeleri Türkçe karşılıklarına tercih ediyormuşum. Onun için de milliyetçi olamazmışım. Bu kelimeleri kullanmakla da gerici yığınlar karşısında ün kazanmak istiyormuşum.
-Şimdi tenakuza dikkat ediniz-
Bunu bilerek de yapmıyormuşum. Hem bilerek yapmıyormuşum, hem de ün kazanmak için yapıyormuşum. Bu nasıl iş? Bu yazar ne demek istediğini, ne yaptığını biliyor mu aziz okuyucum! Bir de bir yanda «münakaşa» derken beri yanda «tartışma» diyormuşum. Böyle şey olur muymuş. Olur!
Elbette olur!
Bu hikeyeci yazara öğretelim: Bir kere benim yaptığım şeyi o da yazısında yapmış. Mesela «garip» demiş, «yabansı» diyebilirdi, «tabii» demiş, «doğal» diyebilirdi, «fikir» demiş, «düşünü» diyebilirdi, «nutuk» demiş, «söylev» diyebilirdi, «düşman» demiş «yağı» diyebilirdi, «silah» demiş «pusat» diyebilirdi. Neden dememiş?
Bir rivayete göre bunlar da yerleşmiş Türkçe kelimeler. Bunları da konuşup yazanlar var. Acaba kendisi de mi gerici yığınlar karşısında ün yapmak istiyor? Değilse asıl kendisi ne demek istediğinin farkında değildir. Çünkü kanaatlerine zıt şeyleri, arzu etmediği işi yapıyor. Halbuki ben yaptığım işin doğruluğuna inanıyorum. Bir yazıda hem «münakaşa» hem «tartışma» de.eği seviyorum. Çünkü bu, dilin, yaşayan Türkçe'nin zenginliği, zenginleşmesi demektir..
Misalen: Kuvayı Milliye ve Polonya Prometheus'u.
...Daha bir kaç yıl öncesine kadar «milliyetçilik adeta modası geçmiş bir «şovenizm» olarak mütalaa edilir olmuştu. Milliyetçiliğe düşman sistemlerin bilhassa komünistlerin gayretiyle ve müphem bir beynelmilelcilik cereyanı ile yıpranır gibi olan bu ülkü bir ara o kadar gözden düşürülmek istendi ki, milliyetçilik adeta ya; 13 - 18 yaş arası gençliğin romantik bir ütopyası yahut topluma zararlı bir taassup telakki ediliyordu. «-Herkes milliyetçidir, ayrıca milliyetçi olırıak ne demek?» gibi bir takım tekerlerneler de dillere düşmüştü. Fakat milliyetçiler gerilemediler. Milli ideolojileri bayrak edinerek direnmekte devam ettiler. Dünyanın her tarafında milli mücadeleler koptu. Bu mücadelelerde milletten ve hakikatlerden yana olanlara hep «milliyetçiler» denildi. Onlara düşman olanların «mukavemetçi», «asi», «mürteci» isnadlarına rağmen milliyetçiler her yerde galip geldiler. Böylece beynelmilel barışın da ancak milletlerin milliyetçilik duygularına ve şartlarina hürmet etmekle gerçekleşeceği anlaşıldı...
İnsanlar için sevmek kadar asil, sevgi kadar büyük duygu yoktur...
Bkz: 1848 Fransası
Hakimiyetlerine bizzat sahip olan milletierin hiç biri başlangıçta büyük çoğunlukları ile yüksek siyasi kültüre malik olmamışlardı. Milletin vatandaşlık kültürünü yükseltecek olan ocak da gene Meclis'ti.