Bilimin, din adına, zihnin yegâne merkezi haline gelmesi insanın din hakkındaki tabii fıtratını bozmuştur. Çünkü bu hâliyle din, insanın her zerresini etkileyen bir inanç olmayıp, zihnin bir kurgusu hâline gelmektedir. Zihnî bir kurgu hâline gelmiş bir din, hiçbir insanı dindar olarak tanımlayamaz ve tatmin de edemez. Bu durumdaki dindarlar da istikamet sahibi olamaz. Çünkü inandığı şey her zaman yanlışlanma imkânı içinde kalmaktadır.